Σε μια λεκάνη ετοιμάζουμε τη ζύμη για το φύλλο: ¾ αλεύρι, 1 ποτηράκι του κρασιού λάδι Μεσσηνίας, 1 κουταλάκι γλυκού αλάτι και χλιαρό νερό (η ζύμη πρέπει να είναι λίγο σφιχτή για να ανοίγει το φύλλο και το φύλλο λεπτό). Κόβουμε στον τρίφτη τη κολοκύθα και τη βάζουμε στο σουρωτήρι να στραγγίξει για 1-2 ώρες και στο τέλος την στύβουμε με τα χέρια μας. (Σήμερα μπορούμε να βάλουμε το σουρωτήρι στο ψυγείο και να μείνει για 12 ώρες για να στραγγίξει καλύτερα). Ψιλοκόβουμε όλα τα λαχανικά. Σε ένα βαθύ τηγάνι βάζουμε το λάδι και βάζουμε όλα τα υλικά να σωταριστούν. Στη συνέχεια ρίχνουμε την κολοκύθα πολύ καλά στυμμένη και κατεβάζουμε το τηγάνι από τη φωτιά. Ύστερα ρίχνουμε το τυρί, το αλάτι και τη φρυγανιά και τέλος τα αυγά. Τα ανακατεύουμε πολύ καλά και αφήνουμε σκεπασμένο το μείγμα στην άκρη. Ανοίγουμε τα φύλλα και τοποθετούμε τα 4 πρώτα στο ταψί αφού πρώτα το λαδώσουμε και στην συνέχεια λαδώνουμε κάθε φύλλο που τοποθετούμε στο ταψί. Στη συνέχεια τοποθετούμε το μείγμα, το οποίο στρώνουμε με μια σπάτουλα, να είναι επίπεδο και τότε τοποθετούμε τα υπόλοιπα φύλλα με τον ίδιο τρόπο. Τέλος με ένα μαχαίρι χαράζουμε την πίτα σε τετράγωνα ή ρομβοειδή σχήματα (κομμάτια) και ρίχνουμε λίγο λάδι το οποίο απλώνουμε σε όλη την επιφάνεια με ένα πινέλο. Τοποθετούμε την πίτα στο φούρνο. Θερμοκρασία περίπου 180° βαθμούς. Διάρκεια ψησίματος: περίπου μια ώρα.

Πίτα πλούσια σε σύνθετους υδατάνθρακες, φυτικές ίνες, διάφορες βιταμίνες όπως βιταμίνες του συμπλέγματος Β και ιχνοστοιχεία όπως το μαγγάνιο. Η κολοκύθα ως βασικό συστατικό της συγκεκριμένης πίτας αυξάνει το αντιοξειδωτικό περιεχόμενο της, ενώ τα καρύδια και τα αμύγδαλα αυξάνουν την περιεκτικότητα σε μονακόρεστα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Η προσθήκη της φέτας αυξάνει την περιεκτικήτητα σε ασβέστιο και πρωτεινη ζωικής προέλευσης.

Οι κίτρινες κολοκύθες ήταν προϊόντα που καλλιεργούνταν το καλοκαίρι στα περιβόλια για οικογενειακή χρήση και τοποθετούνταν στο μπαλκόνι για να φτιάχνονται το χειμώνα η γλυκιά και η αλμυρή κολοκυθόπιτα. Μερικές φορές ήταν τόσο μεγάλες που όταν κόβονταν από τις νοικοκυρές μοιράζονταν στις γειτόνισσες γιατί τότε δεν υπήρχε ψυγείο. Συνήθως τη γλυκιά κολοκυθόπιτα την έφτιαχναν τις ημέρες της νηστείας πριν από τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.