Η παραδοσιακή Μεσσηνιακή μαγειρική αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του λαϊκού πολιτισμού. Αναφέρεται σε προφορική παράδοση και μεταφερόταν από μητέρα σε κόρη, καθώς η μαγειρική ήταν καθημερινή γυναικεία ενασχόληση. Στο παρελθόν οι Μεσσηνιακές συνταγές ήταν πολύ συνοπτικές και σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των αστών γυναικών. Ήταν ένα είδος μύησης που άρχιζε από την παιδική ηλικία των κοριτσιών, τα οποία βοηθούσαν τη μητέρα τους και με αυτό τον τρόπο άρχιζαν να μαθαίνουν τις βασικές τεχνικές της μαγειρικής των Μεσσηνιακών φαγητών και γλυκών.

Έρχονταν σε επαφή με τα υλικά, τα προετοίμαζαν, δοκίμαζαν το τελικό προϊόν και με αυτό τον τρόπο οδηγούνταν στην ‘’τυποποίηση’’ των γεύσεων. Στο παρελθόν η πλειονότητα των γυναικών στην περιοχή της Μεσσηνίας είχαν ενσωματωμένη τη γεύση των εδεσμάτων που παρασκεύαζαν στον πολιτισμικό τους κώδικα. Πρόσθεταν τα υλικά χωρίς να τα μετρήσουν, δοκίμαζαν και πρόσθεταν ό,τι χρειαζόταν για να επιτύχουν τη γευστική ποιότητα που επιθυμούσαν. Για το λόγο αυτό δεν θεωρούσαν απαραίτητη τη γνώση συγκεκριμένων δοσολογιών, καθώς βασίζονταν την διαρκή επανάληψη και τη μεγάλη εμπειρία που διέθεταν.

Η παραδοσιακή Μεσσηνιακή μαγειρική έχει υποστεί αλλαγές στη γεύση, χωρίς όμως να έχει αλλοιωθεί η γευστική ποιότητα. Με την πάροδο των χρόνων έχει έρθει σε επαφή με διαφορετικά γαστριμαργικά στοιχεία και έχει αφομοιώσει εκείνα που έχει επιλέξει να διατηρήσει με αργές διαδικασίες. Για το λόγο αυτό η καταγραφή των παραδοσιακών μεσσηνιακών συνταγών δεν αποτελεί απλή διεκπεραιωτική διαδικασία, αλλά απαιτεί μεθοδικότητα και γνώση της φιλοσοφίας που στηρίζει και διαμορφώνει τόσο τις μεσσηνιακές συνταγές όσο και την γεύση των Μεσσηνιακών εδεσμάτων. Οι συνταγές που παραθέτονται αποτελούν παραδοσιακές συνταγές του Νομού Μεσσηνίας και προέρχονται από αρχείο του 1ου Διαγωνισμού Μεσσηνιακών Συνταγών, που διοργάνωσε το Επιμελητήριο Μεσσηνίας, καθώς και από δευτερογενείς πηγές μετά από βιβλιογραφική ανασκόπηση.