ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ
Με τον όρο μελισσοκομία εννοούμε την εκτροφή μελισσών για την παραγωγή μελιού, κεριού και άλλων προϊόντων. Σκοπός του μελισσοκόμου είναι να παράγει μέλι εύγευστο και σε μεγάλες ποσότητες. Για αυτό τα μελισσοκομεία / μελισσότοποι εγκαθίστανται σε σημεία προφυλαγμένα και, ταυτόχρονα, επαρκώς εκτεθειμένα στο φως του ήλιου. Επίσης, επιλέγονται περιοχές με μελισσοκομικά δένδρα και φυτά όπως το πεύκο, η ροδιά, η μυρτιά, η κουμαριά, το ρείκι, το θυμάρι, το θρούμπι, η ρίγανη και η φασκομηλιά.
Δύο είναι τα κυριότερα ήδη κυψελών στη Μεσσηνία: α) Οι χτιστές θυρίδες της Μάνης. Οι θυρίδες / θερίδες (είδος ντουλαπιών) είναι τετράγωνα κιβώτια μικρών διαστάσεων, που χτίζονταν με λίθινες ή πήλινες πλάκες. Η πίσω όψη έκλεινε με ξύλινο καπάκι, ενώ μπροστά σφραγιζόταν με πλάκα με οπή για την είσοδο και την έξοδο των μελισσών. Η οροφή τους ήταν επίπεδη και καλυπτόταν με κεραμίδες ή τίκλες (λίθινες πλάκες). Τα χαρακτηριστικά αυτά μελισσοκομεία εντοπίζονται στη Μεσσηνιακή Μάνη (Λαγκάδα, Καρδαμύλη, Νιοχώρι) και χρονολογούνται στο τέλος του 18ου αιώνα μ.Χ. β) Οι ξύλινες κυψέλες τύπου Στάνταρτ –Λάγκστροθ (ονόματα των δημιουργών). Πρόκειται για ξύλινα κιβώτια / κουβέλια, τα οποία αποτελούνται από τον κεντρικό θάλαμο, τη βάση, την οροφή και τα εσωτερικά πλαίσια πάνω στα οποία σχηματίζονται οι κερήθρες.
Τα προϊόντα της μελισσοκομίας είναι το μέλι, το κερί, η πρόπολη (κολλώδες υλικό που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να καλύπτουν τα τοιχώματα των κυψελών), η γύρη και ο βασιλικός πολτός. Το τρύγημα (τρύγος) του μελιού γίνεται μόνο κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του θέρους (Μάιο και Αύγουστο) γιατί τον υπόλοιπο χρόνο είναι επικίνδυνο για τη ζωή του μελισσιού. Οι εχθροί των μελισσών είναι η σφήκα, το πουλί μελισσοφάγος, η κάμπια, η αράχνη, ο ασβός, ο ποντικός και τα φίδια. Κατά τη λαϊκή αντίληψη τα μελίσσια κινδυνεύουν από το κακό μάτι. Γι αυτό ο μελισσοκόμος έπαιρνε διάφορα αποτρεπτικά μέτρα.