Στα τέλη Αυγούστου ξεκινά ο θερισμός. Για τον θερισμό χρησιμοποιούνται κοφίνια και κόφες, στα οποία βάζουν τον καρπό, που αδειάζεται σε σωρούς στα αλώνια για να ξεραθεί. Ακολουθεί, η αποφλοίωση ή το ξεφλούδισμα του καρπού από όλη την οικογένεια, δηλαδή ο καθαρισμός του καρπού από τα φύλλα / φλέσια. Ύστερα, το καθαρισμένο καλαμπόκι απλώνεται για αρκετές ημέρες στο αλώνι ή σε καλαμωτά για να λιαστεί ώστε να χάσει όλη την υγρασία του. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με το τρίψιμο, δηλαδή, την αφαίρεση των σπόρων του καλαμποκιού από το στέλεχος με τους εξής εναλλακτικούς τρόπους: α. Με το χέρι, ένας ιδιαίτερα κουραστικός τρόπος, β. Με το λούκι, δηλαδή ένα άδειο καλαμπόκι το οποίο έτριβαν με ένα γεμάτο με αποτέλεσμα να αφαιρείται γρήγορα ο καρπός και γ. ο ραβδισμός μίας μεγάλης απλωμένης ποσότητας καλαμποκιού.

Τα ψυχανθή είναι φυτά με άνθη τα οποία μοιάζουν με πεταλούδες, όπως τα λούπινα και τα φασόλια.

Λούπινα Καλλιεργούνται σε πεδινές και ημιορεινές περιοχές, συνήθως σε χωράφια σε αγρανάπαυση. Δεν απαιτείται όργωμα και λίπανση. Τα λούπινα θερίζονται πριν και μετά το στάρι με δρεπάνι και μαζεύονται σε σωρούς πάνω σε τίκλες ή αλώνια. Στη συνέχεια, γίνεται ο διαχωρισμός με λίχνισμα και κοπάνισμα. Ο καρπός μπαίνει σε λινατσένια σακιά για αποθήκευση ενώ το υπόλοιπο φυτό προορίζεται για τροφή στα ζώα.

Πράσινο φασόλι (Ροβίτσα)
Η καλλιέργεια γινόταν στα μέσα Ιουνίου με τη σπορά και τελείωνε το Σεπτέμβριο και η διαδικασία ήταν η εξής: όργωμα, σβάρνισμα, σπορά φασολιού, πότισμα (3 - 4 φορές ανά 25 μέρες) θερισμός/ βγάλσιμο με εκρίζωση και αποφλοίωση καρπού. Πρόκειται για μια καλλιέργεια που καταργήθηκε τη δεκαετία του 1980 λόγω υψηλού κόστους.