Εκτέλεση:
Πλένουμε καλά το κοτόπουλο, το κόβουμε σε κομμάτια, το βάζουμε στο τρυπητό να στραγγίσουν τα υγρά του, το αλατοπιπερώνουμε. Βάζουμε στο τηγάνι λάδι να κάψει και τηγανίζουμε το κοτόπουλο. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε τα τηγανισμένα κομμάτια του κοτόπουλου, το λάδι από το τηγάνι ή άλλο λάδι, το κρεμμύδι τριμμένο και τσιγαρίζουμε λίγο να μαραθεί το κρεμμύδι. Τρίβουμε τις τομάτες και τις ρίχνουμε στη κατσαρόλα, το γαρύφαλλο και 4-5 φλιτζάνια ζεστό νερό. Όταν βράσει το κοτόπουλο, το βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και σουρώνουμε το ζωμό. Μετράμε το ζωμό να υπάρχει αναλογία 1 ρύζι, 3 νερό περίπου, ρίχνουμε το ρύζι και βράζουμε σε σιγανή φωτιά αφού προσθέσουμε λίγο ακόμα αλάτι και πιπέρι. Όταν βράσει και το ρύζι, παίρνουμε τον υπόλοιπο ζωμό, συνήθως αρκετά λίγο και φτιάχνουμε αυγολέμονο. Γίνεται ένα πιλάφι σχετικά πηχτό. Σερβίρετε ζεστό.


Διατροφική αξία:
Το κρέας του κοτόπουλου αποτελεί σημαντική πηγή πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας, σιδήρου, φωσφόρου και μαγνησίου και περιέχει βιταμίνες του συμπλέγματος Β όπως η Β12. Επίσης συστήνεται να αντικαθιστά το κόκκινο κρέας, και με βάση την μεσογειακή πυραμίδα μέχρι και 4 μικρομερίδες την εβδομάδα. Συγκριτικά με τα υπόλοιπα είδη κρέατος έχει τη χαμηλότερη περιεκτικότητα σε ολικά και κορεσμένα λιπαρά, οπότε και συστήνεται η κατανάλωσή του. Το ρύζι αποτελεί καλή πηγή σύνθετων υδατανθράκων, φυτικών ινών και είναι πλούσιο κυρίως σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β (κυρίως το παντοθενικό οξύ ή βιταμίνη Β5, νιασίνη, ριβοφλαβίνη, θειαμίνη) και μέταλλα (μαγγάνιο, σελήνιο και μαγνήσιο).

Ιστορικο:
Ήταν το φαγητό της Κυριακής σε εποχές που το κρέας ήταν σπάνιο.


Πηγή: Μουρδουκούτα Παναγιώτα