Το θυμάρι το συναντάμε ως αυτοφυές στις περισσότερες χώρες της Μεσογείου, σε πολλές διαφορετικές ποικιλίες. Φύεται στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, από τα άγονα και ξερικά νησιά του Αιγαίου, μέχρι και τους ορεινούς όγκους της Πίνδου, σε υψόμετρο ως 600 μ.
Το όνομά του προέρχεται από το αρχαίο ρήμα «θύω» που σημαίνει θυσιάζω ή ευωδιάζω. Στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ως θυμίαμα στους βωμούς, κατά τη διάρκεια τελετών θυσίας. Για τους Ρωμαίους ήταν φάρμακο για τη μελαγχολία, ενώ για τους αρχαίους Έλληνες ήταν το κύριο απολυμαντικό και σύμβολο θάρρους. Επίσης, το θεωρούσαν κομπλιμέντο αν κάποιος έλεγε «μυρίζεις θυμάρι».